راضیه حسینی: محسن محبی، حقوق‌دان، در برنامه «سپنج» گفت: «دولت‌ها با رفتارشان، با ستم‌شان با زورگویی‌شان می‌توانند انسان‌ها را غمگین و ملول کنند از این منظر مسئولیت‌هایی برای شادی مردم دارند.»

از حق نگذریم این یک وظیفه را به نحو احسن انجام داده‌اند! اصلاً اگر دولت‌ها نبودند ما از کجا این‌همه موضوع برای شادی پیدا می‌کردیم؟

مثلاً همین بازنشستگان، به‌تازگی حقوق‌شان اضافه شده است و مطمئن باشید همگی شادند و این خوش‌حالی را مدیون مسئولان و دولت هستند.

البته دولت و مسئولان برای این شادی برنامه‌ریزی مشخصی دارند و نمی‌گذارند هدر برود و تا یک ذوق‌مرگی ازته‌دل برای مردم ایجاد نکنند ول‌کن نیستند. برای این کار اول طوری به مردم فشار می‌آورند که استخوان‌های‌شان زیر بار گرانی بشکند، به آخر خط برسند، راهی برای نجات نداشته باشند، وقتی خوب مطمئن شدند که دیگر از این بیشتر نمی‌شود فشار آورد، راهی جلوی پای مردم می‌گذارند و فشار را اندکی کم می‌کنند. مثلاً حقوق بازنشستگان را چند میلیون زیاد می‌کنند.

در این حالت فرد مورد نظر اصلاً نگاه نمی‌کند که باز هم تا گردن زیر خط فقر است، باز هم تا رسیدن به رقم تعیین شده برای سبد معیشت فرسنگ‌ها فاصله دارد، فقط ذوق می‌کند که از بدترین حالت، به بدتر رسیده است، شب با خوش‌حالی سر بر بالش می‌گذارد و این شادی را فقط و فقط مدیون مسئولان است.

یا وقتی سبد خرید مردم مدام خالی و خالی‌تر می‌شود و دیگر یادشان نمی‌آید چه زمانی گوشت و مرغ خریدند، مسئولان وارد می‌شوند و کالابرگ را رو می‌کنند. باز هم مردم ذوق می‌کنند و مسئولان از خوش‌حالی مردم اشک شوق می‌ریزند و بی‌صدا به کارشان می‌پردازند، مبادا ریا شود و مردم بفهمند که این شادی را مدیون چه کسانی هستند!

خوب که بگردید مثال‌های زیادی از پروژۀ شادسازی مردم پیدا می‌کنید. کافی است سری به سامانۀ «برق من» بزنید، جدول «خاموشی‌های من» را نگاهی بیندازید و یک روز ببینید که جدول پاک پاک است و قرار نیست برق برود، این خوش‌حالی را هم مدیون مسئولانی هستید که می‌دانند چطور با گرفتن و قطره، قطره دادن امکانات ما را ذوق‌زده کنند.

به نظرمان یک سامانه هم راه‌اندازی کنید با عنوان «شادی من» هر بار از اتفاقی ذوق کردیم برویم و در سامانه ثبت کنیم. آخر سال هم مسئولان با همین ثبت‌ها برای خودشان رزومه‌ای عالی بسازند و کیف کنند!